09.01.2018

IV Narodowy Kongres Żywieniowy jest doskonałą okazją nie tylko do pozyskania interesującej wiedzy na temat zdrowego odżywiania, ale także może być świetnym pomysłem na spędzenie rodzinnego weekendu. 26 stycznia (sobota) na odwiedzających czekać bowiem będzie mnóstwo atrakcji! Oprócz solidnej dawki informacji od ekspertów i możliwości uczestniczenia w debatach, goście będą mogli skorzystać z bezpłatnych porad naszych dietetyczek.  Tym, którzy będą chcieli dowiedzieć się jeszcze więcej na temat swojego ciała, polecamy wykonie pomiaru jego składu. Wyniki takiego badania pozwolą na określenie odpowiedniej diety oraz dobranie optymalnej dawki ruchu. Nie od dziś wiadomo, że dzięki kontrolowaniu masy ciała oraz jego składu, jesteśmy w stanie uniknąć wielu problemów ze zdrowiem, jak również zachować młody wygląd, ładną sylwetkę oraz w pełni sprawne ciało. Drugi dzień Kongresu to także niespodzianki dla najmłodszych. Razem z Fundacją Szkoła na Widelcu zorganizowane zostaną warsztaty kulinarne, podczas których dzieci nauczą się wykonywania prostych, zdrowych przekąsek. Przepisy te będzie można także wykorzystać w domu, kiedy zabraknie czasu na przygotowanie większego posiłku. Warsztaty prowadzone będą pod okiem specjalistów a po ich zakończeniu milusińscy otrzymają drobne upominki. Warsztaty przeznaczone są dla dzieci w wieku 5-15 lat, jednorazowo grupa może liczyć maksymalnie 12 uczestników. 

Poniżej udostępniamy także plakaty dla kadry nauczycielskiej oraz rodziców - do udostępniania oraz wydruku.

Do Pobrania

Zapraszamy na wspólny, zdrowy weekend!

 

02.01.2018

Psychoterapia w zaburzeniach odżywiania – standardy i najnowsze podejścia terapeutyczne, 
Mgr. Magdalena Wayda-Zalewska.

[…] W leczeniu zaburzeń odżywiania szybkie szukanie pomocy już przy pierwszych epizodach i na wczesnych stadiach choroby daje lepsze rokowanie. Im dłużej bowiem trwają zaburzenia odżywiania  tym trudniej  jest je leczyć.

Interesującym – w sensie nie tylko poznawczym, ale i edukacyjnym jest pokazanie współwystępowania zaburzeń odżywiania z innymi zaburzeniami, przede wszystkim nerwicami oraz zaburzeniami osobowości -choć również  mamy z z.o. do czynienia w cięższych chorobach psychicznych. W praktyce klinicznej zwraca bowiem uwagę duża liczba objawów towarzyszących zaburzeniom odżywiania. Niekiedy trudno jednoznacznie wskazać która diagnoza powinna być brana pod uwagę jako główna a która jako współwystępująca. W istocie trzeba prześledzić z uwagą całą etiopatogenezę by trafnie rozeznać chorobę i ustalić plan leczenia – terapeutycznego oraz farmakologicznego. Konieczne przy stawianiu diagnozy jest obok badania psychiatrycznego oraz internistycznego dokładne wykorzystanie dostępnych narzędzi (skal) klinicznych, szczegółowy i ustrukturalizowany wywiad z Pacjentem oraz wywiad rodzinny, superwizja, metody projekcyjnych etc. Zawsze nadrzędną wartością i celem jest ratowanie życia i zdrowia fizycznego Pacjentów. Dlatego tak wielkie znaczenie ma szybkie reagowanie i uważna ocena ryzyka dotycząca Pacjentów cierpiących na zaburzenia odżywiania. Nie można zapomnieć  o tym, że jest to jednostka chorobowa cechująca się dużą śmiertelnością.

[..} Działania  stosowane w zaburzeniach odżywiania takie jak: terapia grupowa, terapia indywidualna, terapia behawioralna, psychodrama, muzykoterapia, arteterapia, trening społecznego poznania, trening neuropoznania, warsztaty dotyczące zaburzonego obrazu ciała, warsztaty kulinarne i in.. […] tworzą razem program leczenia w którym ogromne znaczenie ma współdziałanie całego zespołu terapeutycznego (psychiatrów, psychologów, pielęgniarek, diagnostów), oraz  konsekwencja w jego realizowaniu.

Niezmiernie trudnym lecz istotnym zadaniem jest zaangażowanie pacjentów w proces leczenia (np. poprzez uzyskiwanie ich pisemnej akceptacji regulaminu czy settingu terapeutycznego oraz utrzymanie ich motywacji na poziomie pozwalającym na realizację założonych w terapii celów. […] Najczęściej pojawiające się problemy w realizacji programu związane są np. z brakiem oczekiwanego przyrostu masy ciała, z rozbieżnością między tempem przyrostu masy ciała a zmianami w psychice pacjentek.

Biorąc pod uwagę rozwój oferty terapeutycznej w ostatnich latach, warto wiedzieć, które metody mają udowodnioną, popartą badaniami naukowymi skuteczność. Do najbardziej skutecznych i popularnych należą: psychoterapia psychodynamiczna, psychoterapia poznawczo-behawioralna oraz terapia systemowa (rodzinna).  Skoro już mowa o podejściach, warto zaznaczyć, że w każdym zespole terapeutycznym znajdziemy zapewne terapeutów reprezentujących wszystkie z ww. nurtów, na co należy spojrzeć jako na wartość dającą możliwość pełniejszego oglądu problematyki Pacjenta. Z pewnością bardziej zróżnicowany zespół daje możliwość wielowymiarowej i  konceptualizacji Pacjenta a co za tym idzie lepszego doboru adekwatnych metod leczenia.[…]

Słowa kluczowe: zaburzenia odżywiania, anoreksja, bulimia, jedzenie napadowe, psychoterapia, metody leczenia zaburzeń odżywiania,

19.12.2018

Rehabilitacja żywieniowa w zaburzeniach odżywiania - Dr Agnieszka Chruścikowska

Zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10), Anorexia nervosa (jadłowstręt psychiczny) charakteryzuje się nieprawidłowymi zachowaniami żywieniowymi, wśród których dominują drastyczne restrykcje żywieniowe, a także znaczący ubytek masy ciała oraz mnogie zaburzenia endokrynologiczne. Należy również podkreślić, że u pacjentów z jadłowstrętem psychicznym obserwuje się wysokie nasilenie lęku przed przyrostem masy ciała.Celem leczenia żywieniowego w jadłowstręcie psychicznym nie jest jedynie prawidłowa masa ciała. W trakcie rehabilitacji żywieniowej powinno się dążyć również do ukształtowania odpowiednich nawyków wobec żywienia oraz osiągnięcia przez pacjenta zdolności do prawidłowej percepcji stanu głodu oraz sytości.Przed podjęciem rehabilitacji żywieniowej u pacjentów z anoreksją  niezbędna jest: ocena stanu fizjologicznego osoby chorej, ocena stanu odżywienia i ustalenie ryzyka wystąpienia zespołu ponownego odżywienia (refeeding syndrome).Obliczenie indywidualnego zapotrzebowania energetycznego w przypadku pacjentów z anoreksją powinno zawsze odnosić się do aktualnej masy ciała chorego.Rehabilitacja żywieniowa jadłowstrętu psychicznego ma charakter etapowy.Podczas leczenia następuje stopniowe zwiększanie podaży kilokalorii w przeliczeniu na kilogram masy ciała.Zaleca się rozpoczęcie leczenia dietetycznego od 30-40 kcal/kg masy ciała na dobę i jeśli istnieje taka potrzeba, stopniowe zwiększanie do 70-100 kcal/kg  masy ciała na dobę. Jednak w przypadku pacjentów zagrożonych wystąpieniem zespołu ponownego odżywienia -z BMI poniżej 14 kg/m² i/lub głodzących się ponad 15 dni-podaż kilokalorii z diety jest początkowo dużo niższa. W pierwszym dniu terapii zakłada się podaż na poziomie nawet 5-10 kcal/kg masy ciała. W kolejnych dniach ilość pokarmów stopniowo rośnie. Wartość kaloryczną diety można zwiększać o maksymalnie od 30 do 50% na dobę.W fazie początkowej rehabilitacji żywieniowej zalecana jest dieta z wykluczeniem produktów potencjalnie powodujących dolegliwości żołądkowo-jelitowe, których wystąpienie mogłyby zwiększać opór pacjenta i zniechęcać go do kontynuowania terapii żywieniowej.W tej fazie pacjenci powinni unikać takiej żywności i napojów jak: potrawy wzdymające, ostre przyprawy, tłuste gatunki mięs, tłuste sosy, kremy, mocne napary kawy i herbaty oraz napoje alkoholowe.W przypadku pacjentów mocno wyniszczonych, którzy mają trudności z przyjęciem posiłków stałych, w pierwszych dniach terapii stosuje się: dietę płynną, półpłynną lub papkowatą, ubogotłuszczową, a czasami też ze zmniejszoną zawartością laktozy.Zaleca się, aby co najmniej połowa białka zawartego w diecie pochodziła ze źródeł zwierzęcych.Tłuszcz należy podawać pacjentom niedożywionym w postaci tłuszczów lekkostrawnych. Dieta bogatotłuszczowa jest niewskazana, gdyż chorzy z anoreksją zazwyczaj jej nie tolerują.Liczba posiłków spożywanych przez chorego powinna wynosić od 5 do 6 dziennie.Początkowo muszą to być porcje o bardzo małej objętości, niepowodujące dyskomfortu wskutek nadmiernego rozciągnięcia ścian żołądka. Następnie należy stopniowo wprowadzać porcje o standardowej wielkości.U osób mocno wyniszczonych posiłki powinny być w postaci przecieranych zup, potrawek mięsnych. Zalecane są drobne kaszę, mleko i jego przetwory, o ile są dobrze tolerowane.Osoby z jadłowstrętem psychicznym powinny spożywać płyny - w postaci wody mineralnej, słabych herbat rumiankowych oraz miętowych.Słowa kluczowe: rehabilitacja żywieniowa, dieta, anoreksja, zaburzenia odżywiania

 

 

 

Stres to zaburzenie homeostazy organizmu wywołane przez czynnik fizyczny lub psychiczny. Rozróżniamy wiele rodzajów stresorów. Rodzaj i siła działania bodźca wywołuje odpowiednią reakcję organizmu. Stresory zagrażające życiu ( uraz z poważnym uszkodzeniem ciała, hipoglikemia, nagła hipowolemia ) pobudzają miejsce sinawe i wywołują fazę alarmową reakcji stresowej. To reakcja „walcz i uciekaj” – niejednokrotnie ratująca życie. Po ustąpieniu szkodliwego stresora ustępuje. Poważny problem pojawia się , kiedy stresor zewnętrzny lub wewnętrzny działa w niewielkim nasileniu , ale bardzo długo. W takiej sytuacji , także uruchamia się każdorazowo reakcja stresowa , która z kolei pobudza kaskadę hormonów. Wydziela się adrenalina, noradrenalina, kortyzol. Główne działania adrenaliny , to: skurcz naczyń krwionośnych, przyspieszenie czynności serca, zwiększenie przepływu wieńcowego i mózgowego, podwyższenie poziomu glukozy, zahamowanie wydzielania soków trawiennych i zwolnienie perystaltyki jelit. Noradrenalina nasila działanie adrenaliny. Kortyzol podnosi poziom glukozy w mechanizmie glukoneogenezy, zatrzymuje sód, podnosi ciśnienie krwi, przy krótkotrwałym wydzielaniu podnosi nastrój , powoduje ożywienie i pobudzenie, przy długotrwałym wydzielaniu powoduje rozdrażnienie , niepokój, bezsenność, zaburzenia psychiczne. Nadmierne i długotrwałe działanie powyższych hormonów stresowych w pierwszej kolejności pobudza organizm do włączania mechanizmów obronnych , wyciszających negatywne skutki hormonów stresowych. Serotonina, dopamina, melatonina, oksytocyna, endorfiny – to neurotransmitery, które sprzyjają wyciszaniu napięcia emocjonalnego. To faza przystosowania lub inaczej odporności. Jeśli jednak czynniki stresogenne nadal będą regularnie działały , wówczas następuje faza wyczerpania charakteryzująca się powstawaniem przewlekłych chorób psychosomatycznych i zaburzeń psychicznych. Zaburzenia odżywiania to niejednokrotnie, także konsekwencja nieumiejętności radzenia sobie z własciwą regulacją emocji. Nadmierne jedzenie, kompulsywne objadanie się prowadzą do otyłości. Anoreksja, bulimia to jednostki chorobowe o znacznie bardziej skomplikowanej i wieloczynnikowej etiologii.